Supramoleküler fotokimya, supramoleküler
sistemlerin elektronik özelliklerini, yapı ve fotokimyasal dönüşümlerini
inceleyen bir fotokimya bölümüdür.
Fotokimyasal olarak aktif komponentler
(kromoforlar), supramoleküler komplekslere dahil edildiğinde, onu, ışık
enerjisini, enerji transferi, foto indüklenmiş elektron transferi ve yüklerin
alan bölüşümü, redoks potansiyellerinin değişimi, seçici bağlama gibi pratik
prosesleri gerçekleştirmek için kullanmayı mümkün kılar. Bu etkiler, ışık
dönüşüm cihazları, elektronik anahtarlama, enerji depolama, fotokatalitik
sistemler için kullanılabilir.
Kromoforlar tipik olarak poliaromatik
moleküllerdir; metaloporfirinler, serbest porfirinler, bipiridill (Şekil-a) ve
benzerleridir. Işık, bu molekülleri, tüm supramoleküler sistemde bir dizi fiziksel veya
kimyasal prosesleri başlatan elektronik geçişlere uğratır. Tipik örnekler
olarak, yapay fotoantende (Şekil-b) enerji transferi veya supramoleküler
verici-alıcı sistemlerde elektron transferi gösterilebilir (yapay fotosentez:
sentetik supramoleküler nanosistemler kullanılarak güneş enerjisinin kimyasal
enerjiye dönüştürülmesidir).
Şekil: (a) 2,2'-bipridil (bipi); supramoleküler fotokimyada yaygın
olarak kullanılan kromofor, (b) dendrimer fotoanten; enerji periferik
(çevresel) porfirinlerden merkeze ışık etkisi altında aktarılır
