Oksit fiberler ve oksit matrisli oksit-oksit kompozitleri
(SiC-SiC kompozitleri ile birlikte), son on yılda geliştirilmiş en yüksek ısıya
dayanıklı kompozitler tipini temsil eder.
Bu tür kompozitlerde tüm bileşenler kırılgan olduğundan, yük
altında çatlamasını engellemek için seramik matris kompozitlere uygulanan
metotlar kullanılablir, ve böylece, kırılgan olmayan davranışlar sağlanır. Bu
amaçla kompozite, kompozite zayıf bir arayüz oluşturan malzemeler ilave edilir.
Böyle bir arayüz, örneğin fibere özel bir kaplama uygulanarak oluşturulabilir;
bu genellikle, ya kolaylıkla deforme olabilen ABO4- tip
oksitler (LaVO4, LaPO4 gibi), veya yüksek anizotropik
oksitlerdir (kalsyum heksaaluminat CaAl12O19 gibi). Benzer
bir sonuç, özel olarak düzenlenmiş matris gözenekliliği (porozite) ile de elde
edilir.
Bu tip malzemeler üzerindeki araştırmaların ana hedefi,
nanoyapılı fiberlerle kompozit üretimi üzerinde yoğunlaşmıştır. Bu,
rekristalizasyon nedeniyle uygulamada en üst sıcaklığı sınırlar (1100 – 1300 0C).
Ayrıca, 200-300 0C daha yüksek çalışma sıcaklığına sahip tek kristal
fiberli oksit-oksit kompozitleri gelişirilmektedir.
