Nükleer Magnetik Rezonans Spektroskopi (nuclear magnetic resonance spectroscopy)

Nükleer magnetik spektroskopi (genellikle NMR spektroskopi olarak bilinir) bir atomik çekirdeğin magnetik momentinin bir dış magnetik alanla etkileşiminden meydana gelen magnetik rezonansın izlenmesinde radyo dalgalarının kullanıldığı bir spektroskopik tekniktir.

Kuvantum mekaniği yönünden tek kütle veya tek atomik numaralı bir çekirdeğin “nükleer spin”i vardır. Çekirdeğin her spini farklıdır; bu durum, NMR deneylerinin, özel bir elementin sadece özel bir izotopu için hassas olması sonucunu yaratır. Tüm absorpsiyon spektroskopik ölçmeler, absorblayıcı bir örneğin neden olduğu ışın gücündeki azalmanın, yani zayıflamanın saptanması işlemidir.

NMR spektroskopide ise absorblayıcı taneciklerin sayısı çok azdır ve sonuçtaki zayıflama değerinin doğru olarak ölçülmesi oldukça zordur. Bu nedenle NMR spektrometreler, pozitif absorpsiyonla oluşan sinyalin büyüklüğünü ölçer.

NMR ile moleküllerin içerdiği atomların fiziksel veya kimyasal özellikleri tayin edilir. Çalışması nükleer magnetik rezonansa olayına dayanır; molekülün yapı, dinamik, reaksiyon durumu ve kimyasal çevresiyle ilgili bilgiler verir. Bir molekülde atomun etrafındaki intramoleküler (molekül içi) magnetik alan rezonans frekansını değiştireceğinden, molekül ve molekülün fonksiyonel gruplarının elektronik yapısıyla ilgili detaylı bilgi verir.

NMR spektra iki şekilde elde edilir. Birincisi, elektromagnetik frekansın değişmesiyle alınan absorpsiyon sinyali ölçülür. Diğer  yöntemde sabit-frekanslı bir radyo osilatörü ve sürekli taramalı magnetik alan kullanılır; incelenen bir çekirdek için frekans ve alan kuvveti birbiriyle doğru orantılı olduğundan, bir absorpsiyon spektrumunda B0 apsis fonksiyonundadır.



Bir NMR spektrometrenin temel elemanları