Mühendislik kompozitleri, bir matris ve fiberler veya
partiküller şeklinde takviye elementlerden oluşan kompozitlerdir.
Mühendislik kompozitleri terimi günümüzde, polimerik,
metalik, intermetalik veya seramik matrislere sahip çok geniş bir malzemeler
sınıfını tanımlar. Bu terim, 19. yüzyılın ortalarında ilk kez, hızlı yelkenli
gemilerin ve makasların tasarımı ile ilişkilendirildi ve bir demir çerçeve ile
birarada bulunan örtücü ahşap yapılar kombinasyonu içn kullanıldı.
Fiber içeren kompozitlerin temel özelliği, ana malzemelerin
düşük darbe kuvvetinde olduğu durumlarda bile, kırılgan olmayan
davranışlarıdır. Çatlama direncinin plastik akış ile belirlendiği metalik
alaşımların aksine, kompozitlerin çatlama direnci, matristeki, fiberdeki ve
arayüzdeki birden fazla mikro çatlak oluşumu ile belirlenir. Bu durum,
potansiyel olarak yüksek dirençli (bor, çeşitli şekillerde karbon) yüksek
modüllü elementlerin ve yapısal malzemelerin ana bileşenleri olarak kovalent ve
iyonik bağlara sahip bileşiklerin kullanılmasını sağlar. Yapısal kompozitlere
tipik bir örnek, karbon fiber takviyeli plastiklerdir. (Karbon fiber takviyeli plastikler (CFRP), karbon fiber ve bir
polimer matristen oluşan kompozitlerdir.)
