Karbon nanotüplerin
üretim metotları birkaç çeşittir. Orijinal olarak, ark-deşarj tekniği
kullanılarak üretilmişlerdir; fulleren sentezine benzer şekilde ypılan prosesle
SWCNT’ler ve MWCNT’lerin karışımları elde edilmiştir. Daha sonra, katalizör
olarak metal partiküllerin (kobalt, nikel) bulunduğu, grafitin lazes ablasyona (katı
bir yüzeyden ışınla veya gaz akımıyla malzeme uzaklaştırma) dayanan bir teknik
önerilmiştir. Bu teknikle, kontrol edilebilir çaplarda ve yüksek verimlerle,
özellikle tek-duvarlı nanotüpler üretilebilmiştir.
Son zamanlarda,
buhar depozisyona (çöktürme) dayanan teknikler, ticari açıdan en uygun
yöntemler olarak popülerlik kazanmaktadır. Bu teknikler, karbon içeren eden
gazların (karbon monoksit, düşük hidrokarbonlar ve alkoller veya daha karmaşık
moleküller) termal bozunmasına dayanır; prosesler, metal nanopartiküllerinin katalitik
etkisi üzerinden yürütülür ve bu da katalizör-bağlantılı ucundan nanotüplerin
büyümesini sağlar.
Plazma
güçlendirilmiş depozisyon tekniğinde, nanotüplerin büyümesinin yönü, elektrik
alanı manipüle edilerek kontrol edilebilir. Buhar depozisyon teknikleri,
kalınlığı (dizi yüksekliği) birkaç milimetreye kadar olan yoğun doğrusal
nanotüp dizileri üretmek için kullanılır ve oluşan nanotüplerin türünü kontrol
etmeyi mümkün kılar.
Karbon nanotüp sentezi için kullanılan yöntemlerin şematik
tanımları; (a) ark deşarjı, (b) kimyasal buhar depozisyon, (c) Lazer ablasyon,
(d) hidrokarbon alev
