Jet Yakıtları ve Gazyağı (jet fuels and kerosene)

1940’lı yıllarda uçaklarda, çok daha yüksek güçler üreten türbinli motorların kullanılmaya başlanmasıyla benzinli motorların yerini, önce askeri alanlarda sonra da sivil havacılıkta jet motorları almaya başladı. Türbin motorlu uçaklar ilk olarak 1939’da Almanya’da, daha sonra 1941 yılında İngiltere’de kullanıldı.

Jet motorları, benzin ve dizel motorlarından daha toleranslı olmasına karşın, uçak ve motor yakıt sistemi yakıtın fiziksel ve kimyasal özelliklerinden etkilenir. Motor ve uçak dizaynları çok çeşitli olduğundan türbin motoru yakıt kalitesinde de çeşitliliğe gerek doğmuş, uçuş koşullarında istenilen özellikleri karşılayabilecek değişik yakıt tipleri geliştirilmiştir (JP-1, JP-2, JP-3, gibi). 1944’de Amerika’da, sonra 1947’de İngiltere’de çıkarılan standartlarla gazyağının donma ve alevlenme noktaları gerekli seviyelerde sınırlandırıldı. Gelişmeler devam ederek 1952’de JP-4, 1953’de JP-5 yakıtları geliştirildi. Bunu JP-6, JP-7 ve JP-8 yakıtları izledi; herbirinin özellikleri, ticari ve/veya askeri şartnamelerle sınırlandırıldı.

II. Dünya Savaşından sonra Amerika’da “wide-cut” denilen ve kaynama aralığı benzinle gazyağı arasında olan bir hidrokarbonlar karışımı da jet yakıtı olarak kullanılmaya başlandı. Wide-cut daha hafif bir ürün olduğundan alevlenme riskinin ve yüksek uçuşlardaki buharlaşma kayıplarının gazyağından daha fazla olması gibi dezavantajları vardı.

1950 Yıllarında ticari jet endüstrisinin devreye girmesiyle çeşitli jet motorları ve jet yakıtı formülleri geliştirildi. Bugün Dünyanın hemen her yerinde gazyağı bazlı jet yakıtları (Jet A ve Jet A-1) kullanılmaktadır. Wide-cut bazlı (jet B) yakıt Kanada ve Alaska gibi soğuk bölgelerde uygundur.

ASTM D 1655-04a: UÇAK TÜRBİN YAKITLARI STANDART ŞARTNAMESİ (Standard Specification for Aviation Turbine Fuels)

KAPSAM
1. Bu şartname, müşteri talep şartnamelerine göre garanti veya kontrat altındaki uçak türbin yakıtlarının karşılaması gereken koşulları saptar.
2. Bu şartname sivil havacılığın ihtiyacı olan spesifik uçak türbin yakıtlarını tanımlar, bu yakıtların rafinerilerden uçağa taşınmasında bir kalite standardı olarak kullanılabilir.
3. Bu şartname uçak türbin motorlarında kullanılan her tür yakıtı kapsamaz, uçaklarda bulunabilecek bazı ekipmanlar veya kullanım koşulları, bu şartnamede belirtilen sınırlamalardan daha geniş veya daha dar aralıklara izin verebilir.
4. Bu şartnameyle tanımlanan uçak türbin yakıtları, türbin motorlarından başka, özellikle bu tür yakıtlara göre dizayn edilmiş ve sertifikası alınmış olan diğer motorlarda da kullanılabilir.


ASTM D 6615-04a: JET B WİDE-CUT UÇAK TÜRBİN YAKITI STANDART ŞARTNAMESİ (Standard Specification for Jet B Wide-Cut Aviation Turbine Fuel)

KAPSAM
1. Bu şartname, müşteri talep şartnamelerine göre garanti veya kontrat altındaki uçak türbin yakıtlarının karşılaması gereken koşulları saptar.
2. Bu şartname sivil havacılığın ihtiyacı olan tek bir spesifik uçak türbin yakıtını kapsar. Bu yakıt, D 1655 şartnamesinde tanımlanan yakıtlarla kıyaslandığında, çok düşük sıcaklıklarda çalışma avantajına sahptir, ve bu şartnameye göre sertifikalı uçaklarda kullanılır.

Not 1. Bu ürünün teknik özellikleri D 1655 şartnamesinde belirtilen Jet B yakıtıyla aynıdır.



GERİ (hampetrolden petrokimyasallara)