Ferroelektrik malzeme, belirli bir sıcaklık aralığında kendi
(doğal) elektrik dipol momentine sahip olan dielektriktir.
Bir ferroelektrikte spontan (doğal) dipol moment, harici bir
elektrik alanı uygulayarak yeniden yönlendirilebilir. P(E) bağımlılığında
histeresin’nin (kesiklilik) varlığı, bu tür malzemelere, ferromagnetiklerle
analog olarak ferroelektrik adının verilmesine neden olmuştur. (PE: plarizasyon
elektrik alanı) Bu grubun tipik üyeleri, baryum titanat (BaTiO3) ve
lityum niobattır (LiNbO3). Ferroelektriklerin yaygın olarak
kullanılmalarının temelini oluşturan en belirgin özellikleri, son derece yüksek
dielektrik geçirgenlik, sıcaklığa ve
elektrik alanına çok güçlü bağımlılıklarıdır; tipik kullanım alanları sensörler
ve sıcaklık düzenleyiciler/stabilizatörler, doğrusal olmayan kondansatörler
(variconds), elektromagnetik radyasyon alıcıları ve radyo dalgalarından görünür
ışığa kadar frekans aralığında çalışan diğer cihazlardır. Ferroelektriklerin
kırılma indisinin bir elektrik alana bağımlılığı, onların elektro-optik
malzemeler olarak başarıyla kullanılmasını sağlar.
Bir
ferroelektrik malzemenin polarizasyon- elektrik alan döngüsü; Ec:
zorlamalı alan, Ps: kendiliğinden polarizasyon, Pr: kalan
polarizasyon
