Biyoçip: (1) aynı numunede birden çok hedefin eşzamanlı olarak
algılanması için düz bir substrat üzerinde protein, nükleik asit veya biyolojik
yapıların depolanmış mikrodizini veya şablonu (templat); (2) biyolojik
moleküller içeren elektronik cihaz.
Biochips yaygın olarak in vitro* teşhislerde kullanılır. Bir biyoçipin
prensibi, analizlenen moleküllerin, çip üzerinde çöktürülmüş biyopolimer
molekülleri tarafından tanınmasına dayanır. Bu tür tanıma, reseptörlerin
ligandlarla (örneğin antijenler ile antikorlar) etkileşimi yoluyla veya
tamamlayıcı DNA zincirlerinin hibridleşmesiyle sağlanır. Özellikle, kısa
oligonükleotid dizilerini tanıyan ve genlerde tekli mutasyonları saptayabilen
biyoçipler geliştirilmiştir. Mikroçip
üzerinde çöktürülmüş oligonükleotidlerin nanokala uzunluğu, etkinlik ve
verimini belirleyen en önemli faktörlerden biridir. (*in vitro: ‘laboratuvar ortamında ya da yapay koşullarda’ anlamında bir terimdir.)
Şekilde bir DNA çipinin etki mekanizması gösterilmiştir:
Oligonükleotidler çipin yüzeyinde harekete geçirilir. Bir test örneği
eklendiğinde, numunedeki tamamlayıcı hedef DNA, çip üzerindeki oligonükleotitle
(ortada) bir dubleks oluşturur. Sonuç olarak, numunenin ne gibi bir konu (enfeksiyon, kansere özgü işaretleyici, v.s.)
içerdiğini onaylayan bir sinyal üretilir.
Şekil: Bir
DNA çipinin etki mekanizmasının şematik bir gösterimi
