Transistör, elektrik osilasyonunu yükselten, yaratan ve dönüştüren üç-elektrot-yarıiletken malzemedir.
Transistörler iki tiptir; alan-etki transistörler ve bipolar bağlantılı transistörler. Bunların çalışma yöntemleri farklıdır, fakat elektrik sinyallerini yükseltmede iki tip de genel özellikleri sergiler; bu nedenle yarıiletken elektroniklerde temel aktif element olarak kullanılırlar. Geniş-skala intergre devrelerde daha çok alan-etki transistörler tercih edilir.
Bipolar bağlantılı transistor (BJT), üç-elektrot yarıiletken bir transistör tipidir. Bipolar transistörde temel taşıyıcılar elektronlar ve boşluklardır.
Transistöre bağlanan bipolar transistör elektrotlar ana fonksiyonel parçalardır; bunlar, üç değişken safsızlık bağlantılı ardışık yarıiletken tabakalardır. Orta tabakaya baz, bir taraftaki tabakaya emitleyici, diğer taraftaki tabakaya kollektör denir. npn veya pnp transistörler çok bilinen bipolar bağlantılı transistör tipleridir (n negatif, elektronik tip safsızlık iletimi, p pozitif, boşluk tip).
Transistör için en önemli operasyon koşulu orta tabaka kalınlığının çok küçük (<1 mikron) olması, baz bölge, ve atomların safsılıklarının çok düşük olmasıdır. Bipolar transistörler genellikle, radyo ve mikrodalga frekans bandlarındaki sürekli ve pulslu elektrik sinyallerinin yükseltilmesi, üretilmesi ve dönüştürümesi için kullanılır (Şekil).
npn ve pnp transistörlerin yapısı ve kullanımı
