Çok fonksiyonlu monomerlerin basamaklı polimerizasyonunda
polikondensasyonun ilerlemesi ile ortalama polimerizasyon derecesi arasındaki
matematik bağıntı Carothers tarafından verilmiştir.
Polikondensasyona uğrayan bir sistemde, f monomerdeki
fonksiyonlu grup sayısını, N0 başlangıçtaki nomomer moleküllerinin
sayısını ve N de Reaksiyon sonundaki moleküllerin sayısını göstersin.
Reaksiyonun ilerlemesini gösteren p parametresini, polimer moleküllerinde bağ
vermek üzere kullanılan fonksiyonlu grupların, başlangıçtaki fonksiyonlu
grupların sayısına oranı olarak tanımlayabiliriz. Yeni bir bağın oluşması, bir
molekülün eksilmesi demektir. Moleküllerin sayısı N0 dan N ye
düştüğünde (N0 - N) sayıda bağ oluşur. Bir tek bağın oluşması için
iki fonksiyonlu grubun reaksiyon vermesi gerektiğinden,
2 (N0 - N) 2
2 N
p = ¾¾¾¾ = ¾¾ - ¾¾¾ (1)
N0 f f
N0 f
Pn = N0 / N bağıntısıyla verildiğinden,
2 2
p = ¾¾ - ¾¾¾
f Pn f
1
Pn = ¾¾¾¾ = (2)
1 - f p / 2
bağıntısı bulunur.
Her bir dallanma uzunluğu diğerlerinden bağımsız, istatistik
olarak belirlendiğinden dallanma sayısı (f) büyüdükçe, ortalamadan daha uzun
veya daha kısa dallanmalar içeren bir polimerik zincirin bulunma olasılığı
küçülür. Böylece, Şekil-1'de görüldüğü gibi, fonksiyonalitenin büyümesiyle
molekül ağırlığı dağılımının
daraldığı görülür.
Denklem(2) fonksiyonlu grup sayıları farklı monomerlerin
karışımları için de kullanılabilir. Bu halde f için ortalama (sayı ortalaması)
değer kullanılmalıdır. Örneğin, iki mol gliserin ile üç mol adipik asit
arasındaki bir polikondensasyon reaksiyonunu inceleyelim. İki gliserin molekülü
ile üç adipik asit molekülünde topluca on iki fonksiyonlu grup bulunmaktadır.
Molekül başına ortalama fonksiyonlu grup sayısı 12/5 = 2.4 olur. Bu örnekte
reaksiyonun %75 (p = 0.75) ilerlediği düşünürsek, polimerizasyon derecesinin
sayı-ortalaması, Denklem(2)'den Pn = 10 bulunur.
Şekil-1: Çok zincirli polimerlerde molekül ağırlığı dağılımının
fonksiyonalite ile değişmesi
GERİ (poimer kimyası)